Za nami dwa wystąpienia dotyczące podejścia REACH do metali.
Specyficzną własnością metali jest fakt, że są używane, ale nie podlegają zużyciu. Można zatem poddać je odzyskowi bez utraty ich właściwości. Z drugiej strony, są one obecne w środowisku i jako pierwiastki nie mogą zostać z niego całkowicie wyeliminowane.
Hugo Waeterschoot z Eurometaux skupił się na trudnościach w zastępowaniu metali uznanych za groźne dla zdrowia ludzkiego i środowiska w procesach przemysłowych. Należy zwrócić uwagę na dostępność, możliwości pozyskania, dostępne technologie i unikalne właściwości danego metalu oraz zanieczyszczenia. Nie zawsze jest to możliwe. Podano kilka przykładów całkowicie chybionych prób zastąpienia ołowiu w przemyśle.
Brigitte Amoruso z Cobalt Institute poddała w wątpliwość zasadność wprowadzenia planowanego ograniczenia dla niektórych soli kobaltu. Zbyt niskie limity stężeń mogą być na granicy technicznego poziomu wykrywalności a zatem również egzekwowanie takich przepisów może być niemożliwe. Przewidywane korzyści z wprowadzenia ograniczenia są zbyt niskie wobec kosztów koniecznych do poniesienia.
Cobalt Institute postuluje raczej wprowadzenie najwyższych dopuszczalnych stężeń w środowisku pracy na poziomie europejskim, co w ich przekonaniu byłoby zdecydowanie bardziej efektywne.
