W styczniu 2018 r. Po raz pierwszy przyjęto ogólnoeuropejską strategię dotyczącą tworzyw sztucznych, która jest częścią przejścia na wyższy poziom gospodarki o obiegu zamkniętym. Zgodnie z nowymi planami wszystkie opakowania plastikowe na rynku UE do 2030 r. będą podlegały recyklingowi.
Recykling tworzyw sztucznych jest również regulowany przepisami prawa chemicznego, co wiąże się z określonymi wymaganiami w stosunku do przedsiębiorców.
Rozporządzenie REACH nie ma zastosowania do odpadów. Jednakże podczas oceny bezpieczeństwa chemicznego substancji etap odpadu musi być również brany pod uwagę jako element cyklu życia substancji chemicznej.
Firma, która dokonuje odzysku odpadu staje się producentem substancji / mieszaniny / wyrobu. Od tego momentu, z wyjątkiem specjalnych wyjątków, firmy recyklingowe są zobowiązane do przestrzegania wszystkich odpowiednich wymogów REACH, takich jak każdy inny producent lub importer substancji chemicznej.
Ogólne wymagania europejskiego prawodawstwa chemicznego (przepisy REACH i CLP)
REACH (rozporządzenie (WE) 1907/2006) wymaga od producentów, importerów i dalszych użytkowników (chemikaliów) wypełnienia swoich obowiązków w zakresie oceny bezpieczeństwa i przekazywania informacji w łańcuchu dostaw. Oczywiście najbardziej rygorystyczne środki dotyczą niebezpiecznych substancji chemicznych i mieszanin. Niebezpieczne są te substancje / mieszaniny które mają co najmniej jedną niebezpieczną właściwość zgodnie z kryteriami art. 3 CLP (rozporządzenie (WE) 1272/2018). Szczególne obowiązki dotyczą substancji niebezpiecznych określonych w art. 57 rozporządzenia REACH (substancje SVHC, wzbudzające szczególnie duże obawy).
Polimery poddane odzyskowi
Podmiot przeprowadzający odzysk polimerów powinien zidentyfikować wszystkie substancje w odzyskanym materiale (np. substancje dodane w celu dostosowania właściwości fizykochemicznych materiału polimerowego lub poprawy jego wyglądu), które były pierwotnie obecne w tworzywach sztucznych poddawanych odzyskowi.
Celowo odzyskane substancje nie mogą być uważane za zanieczyszczenia, ale za substancję, dla której konieczne jest sprawdzenie, czy można zastosować wyłączenie na mocy art. 2 ust. 7 (a) d) REACH. Z tego powodu zaleca się traktowanie odzyskanego materiału jako substancji w mieszaninie (np. W przypadku selektywnego recyklingu miękkiego PCW może być konieczne zarejestrowanie odpowiednich plastyfikatorów, jeśli nie zostały jeszcze zarejestrowane).
Wymogi dotyczące substancji / mieszanin poddanych recyklingowi
Firmy dokonujące odzysku są odpowiedzialne za przekazanie informacji dotyczących bezpieczeństwa do swoich odbiorców. Zgodnie z wymogami REACH i CLP, dostawcy chemikaliów muszą przeprowadzić ocenę zagrożeń dla substancji i mieszanin, odpowiednio je sklasyfikować i oznakować. Aby tego dokonać muszą mieć informacje o wszystkich istotnych składnikach.
W przypadku niebezpiecznych substancji i mieszanin firma recyklingowa musi dostarczyć kartę charakterystyki zgodnie z art. 31 rozporządzenia REACH. Obowiązek ten ma również zastosowanie w niektórych przypadkach do mieszanin, które nie są sklasyfikowane. Nawet jeśli karta charakterystyki nie jest wymagana i tak wymagane jest dostarczenie podstawowych informacji zgodnie z art. 32 REACH.
Chociaż przepisy rejestracyjne REACH nie mają zastosowania do polimerów, producent lub importer polimerów musi zarejestrować monomery i inne substancje użyte do produkcji polimeru pod pewnymi warunkami zgodnie z art. 6 ust. Rozporządzenie REACH.
Podobnie w przypadku polimerów odzyskiwanych monomery i inne substancje muszą być zarejestrowane w celu skorzystania ze zwolnienia na mocy art. 2 ust. 7 (a) d) REACH.
Zanieczyszczenia w monomerze należy zidentyfikować i ocenić w zakresie niezbędnym do określenia profilu zagrożenia, a także do klasyfikacji i oznakowania odzyskanego monomeru.
W większości przypadków odpady polimerowe są zbierane na terenie EOG, dzięki czemu są zwolnione z rejestracji, pod warunkiem, że te substancje, z których pochodzi polimer, zostały zarejestrowane.
Wymagania dotyczące wyrobów pochodzących z recyklingu
W pierwszym etapie konieczne jest oszacowanie, czy proces odzysku prowadzi bezpośrednio do powstawania wyrobu (tj. czy pierwszy nie-odpadowy materiał w łańcuchu regeneracji jest wyrobem, a nie substancją jako taką lub substancją w mieszaninie). W odniesieniu do obecności substancji polimerowej w odzyskanym wyrobie nie ma wymogu rejestracji w ramach REACH.
Wyrobem jest przedmiot, który podczas produkcji otrzymuje określony kształt, powierzchnię lub wzór, określający jego funkcję w większym stopniu niż jego skład chemiczny. Firma jest producentem wyrobów, gdy wytwarza wyroby w UE, niezależnie od tego, w jaki sposób są wytwarzane i niezależnie od tego, czy są sprzedawane. Niezależnie od procesu produkcji, przedsiębiorstwa wytwarzające wyroby na terenie UE mogą mieć obowiązki związane z substancjami zawartymi w wyrobach.
Zgodnie z artykułem 33 rozporządzenia REACH od wytwórców wyrobów wymaga się informowania konsumentów o zawartości substancji wzbudzających szczególne obawy (SVHC) w wyrobach.
Substancje wymienione na liście kandydackiej tzw. substancje SVHC, zostały na niej umieszczone ze względu na stwarzane przez nie bardzo poważne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego i środowiska. Pełna lista Kandydacka jest opublikowana na stronie ECHA i jest na bieżąco aktualizowana.
Każdy dostawca wyrobu zawierającego substancję SVHC musi dostarczyć odbiorcy produktu (art. 33 ust. 1) lub konsumentowi (art. 33 ust. 2) odpowiednie informacje dotyczące bezpieczeństwa, którymi dysponuje, jeżeli spełnione są oba następujące warunki:
- substancja znajduje się na liście kandydackiej;
- substancja jest obecna w wytwarzanych i / lub importowanych wyrobach w stężeniu wyższym niż 0,1% w/w.
Informacje powinny być przekazywane bezpłatnie odbiorcom wyrobu przy pierwszej dostawie produktu po włączeniu substancji na listę kandydacką oraz do konsumenta na jego wniosek w ciągu 45 dni kalendarzowych od otrzymania wniosku.
Jeżeli nie są potrzebne żadne dodatkowe informacje do bezpiecznego stosowania wyrobu zawierającego substancję SVHC, na przykład jeżeli narażenie można wykluczyć na wszystkich etapach cyklu życia wyrobu, w tym utylizacji, odbiorca produktu lub konsument musi przynajmniej otrzymać nazwę substancji.
Dostarczone informacje muszą zawierać wyjaśnienie, że substancja znajduje się na aktualnej liście kandydackiej i że jest to powodem dostarczenia tych informacji.
