Klasifikacja mieszanin

Podstawową zasadą rozporządzenia w sprawie klasyfikacji. Oznakowania i pakowania (rozporządzenie CLP) jest samokwalifikowanie substancji lub mieszaniny przez producentów. Importerów lub dalszych użytkowników.

Rozporządzenie wprowadza Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji. I Oznakowania Chemikaliów na terenie Unii Europejskiej. Kryteria klasyfikacji są zawarte w Załączniku I do CLP. Obecnie wyszczególniono 27 klas zagrożeń.

Klasyfikacja mieszanin opiera się na niebezpiecznych właściwościach mieszaniny. A nie na prawdopodobieństwie narażenia i ocenie ryzyka.

Celem samoklasyfikacji jest ustalenie. Czy mieszanina chemiczna stanowi zagrożenie fizyczne. Zagrożenie dla zdrowia lub środowiska. Oraz przy umieszczeniu produktu na rynku. Odpowiednie informowanie odbiorców o tych zagrożeniach. Niezależnie od ilości wytwarzanej mieszaniny.

Samoklasyfikacja

Mieszaniny muszą zostać sklasyfikowane samodzielnie przez producenta. Przed wprowadzeniem do obrotu, ponieważ nie podlegają one zharmonizowanej klasyfikacji ani oznakowaniu (CLH).

Aby uzyskać własną klasyfikację. Klasyfikator musi zebrać wszystkie dostępne informacje. I ocenić ich przydatność i wiarygodność. Następnie należy dokonać oceny informacji w oparciu o kryteria klasyfikacji i zdecydować. O odpowiedniej klasyfikacji.

Mieszaniny można klasyfikować na podstawie danych dotyczących samej mieszaniny. Danych na temat podobnych mieszanin lub . Danych dotyczących poszczególnych składników mieszaniny.

Producenci, importerzy i dalsi użytkownicy są zobowiązani do śledzenia aktualizacji. W klasyfikacji substancji wchodzących w skład mieszanin (np. załączniku VI do CLP, rejestracje REACH) oraz przeprowadzać regularne przeglądy własnej klasyfikacji substancji lub mieszanin, które wprowadzają na rynek.